شماری از چهره‌های سیاسی مخالف طالبان که در خارج از کشور به‌سر می‌برند، نشسست مجازی را راه‌اندازی کرده و طرح نجات کشور از بحران را ارایه کردند.
این نشست از سوی شورای‌عالی مقاومت برای نجات افغانستان راه اندازی شده بود و شرکت‌کنندگان آن عطا‌محمد نور، محمد محقق، مارشال دوستم و یونس قانونی بودند.
این چهره‌ها که پس از سقوط نظام جمهوریت از کشور فرار کردند، جامعه جهانی و سازمان‌ملل را متهم کردند که در قبال قضیه افغانستان بی‌پروا است.
عطا محمد نور در این نشست مشخصا جامعه‌جهانی را در قبال عمل‌کرد طالبان به پروایی متهم کرد. او گفت که جامعه جهانی به شورای مقاومت برای نجات افغانستان اجازه فعالیت سیاسی و ایجاد دفتر در بیرون از کشور را نمی‌دهد.
او طالبان را “زامبی‌ها” خطاب کرد و تاکید کرده روزی آنها (سران مجاهدین) به افغانستان برخواهند گشت.
در همین حال، محمد محقق، اعضای شورای عالی مقاومت برای نجات افغانستان را نمایندگان مردم افغانستان خواند و از جامعه‌جهانی خواست که در تعامل‌شان با طالبان تجدید نظر کنند. او طالبان را افراد “ناصالح” خواند.
محمد یونس قانونی نیز از ارسال بسته‌های پول نقد به افغانستان انتقاد کرد و گفت که طالبان از این پول‌های برای استحکام پایه‌های قدرت خود استفاده می‌کنند.
خیلی‌ها چهره‌ها و سران احزاب جهادی را عامل اصلی بربادی افغانستان می‌دانند، آنها به این باور هستند که سران جهادی با ورود شان به کابل در دهه هفتاد عامل جنگ داخلی شدند و پس از ان نیز نتوانستند سیاست معقول و معتدل را در پیش‌بگیرند.
کارشناسان هم می‌گویند که عامل اصلی فساد مالی و اخلاقی در بیست سال اخیر در افغانستان سران جهادی و کسانی هستند که در اریکه قدرت بودند و کمک‌های جامعه جهانی را حیف و میل و برای خود و بستگان شان سرمایه اندوزی کردند.
این دسته از کارشناسان به این عقیده هستند که جامعه‌جهانی دیگر به این چهره‌ها باور ندارد و تلاش آنها برای “نجات افغانستان از بحران” آب در هاون کوبیدن است.
طرح نجات از بحران
شورای مقاومت ملی برای نجات افغانستان روز یکشنبه ۲۸ حوت، “طرح نجات کشور از بحران” را منتشر کرد.
براساس این طرح، در مرحله نخست باید مذاکراتی در سطح ملی برگزار شود تا چتر واحد میان نیروهای مطرح سیاسی مخالف طالبان ایجاد شود.
در طرح آمده است که نیروهای سیاسی مخالف طالبان، باید روی چهارچوب کاری مشترک برای نجات کشور، نقشه راه گذار از بحران و نظام آینده کشور توافق کنند.
این طرح همچنین خواهان تعیین آدرس مشخص به منظور تامین و تسهیل ارتباط با همه طرف‌های دخیل و موثر در سطح بین‌المللی و سازمان ملل متحد شده است.
در “طرح نجات کشور از بحران” از سازمان ملل متحد خواسته شده است درک واحدی از وضعیت افغانستان و پیامدهای ناگوار آن بر مردم، منطقه و جهان با توجه به حضور روزافزون گروه‌های افراطی و تروریست در خاک افغانستان ایجاد کند.
از سازمان ملل همچنین درخواست شده است که میان کشورهای همسایه، منطقه و جهان برای اعاده ثبات در افغانستان و بیرون کردن کشور از محل تقابل منافع کشورهای ذینفع و به وجود آوردن اراده جمعی در راستای حل سیاسی بحران افغانستان کار کند.
همچنین از این سازمان خواسته شده است که در راستای جلب حمایت گروه طالبان و جریان‌های مطرح مخالف طالبان از نقشه راهی که شورای مقاومت ملی افغانستان پیشنهاد کرده، تلاش کند.
از جامعه جهانی همچنین خواسته شده تا یک دفتر مرکزی و دفاتر نمایندگی این جبهه را برای جریان‌های مخالف سیاسی طالبان در شماری از کشورهای جهان ایجاد کند.
هیات‌های مذاکره‌کننده
طرح نجات کشور از بحران خواهان انتخاب هیات‌های مذاکره‌کننده‌ای از سوی طالبان و جریان‌های مخالف این گروه شده است.
تعیین محل گفتگو میان طالبان و مخالفان این گروه در یک کشور بی‌طرف و تعیین زمان آغاز گفتگوها از دیگر پیشنهادات این طرح است.
از سازمان ملل و جامعه جهانی درخواست شده است که به منظور تمکین طالبان به پیشنهادات این طرح، فشارهای خود را بر این گروه افزایش دهند.
گزینه امتناع طالبان از گفتگوها
در این طرح گزینه‌هایی پیشنهاد شده است که اگر طالبان از پذیرش خواست‌های برحق مردم افغانستان و راه‌حل سیاسی امتناع ورزند، جامعه جهانی و سازمان ملل از آن استفاده کند.
گفته شده است در صورتی که طالبان آماده گفتگو نشوند، باید مقاومت ملی در سرتاسر ولایات به عنوان گزینه مشروع برای دفاع از حقوق مردم و نجات کشور، به طور روشمند تقویت و گسترش یابد.
این شورا همچنین راه‌اندازی اعتراضات جمعی و نافرمانی‌های مدنی و فلج ساختن اداره طالبان در مرکز و ولایات به گونه‌ای که مردم از آن آسیب نبینند را پیشنهاد کرده است.
این طرح در کنار حمایت از مقاومت مسلحانه، راه‌اندازی اعتراضات گسترده و نافرمانی مدنی، پیشنهاد داده که با جریان‌های میانه‌رو و باورمند به مصالحه ملی در میان گروه طالبان وار تعامل شود.
شورای عالی مقاومت ملی برای نجات افغانستان از جامعه جهانی خواسته دولت طالبان را به رسمیت نشناسد و ارسال کمک‌ها به افغانستان را به گونه‌ای قطع کند که مردم این کشور از آن متضرر نشوند.