کارزار دسترسی دختران به آموزش در افغانستان از سازمان‌ملل، شورای امنیت و جامعه‌جهانی خواسته است که فشارهای بیشترین به طالبان وارد کنند تا این گروه را وادار به باز کردن دروازه‌های مکاتب و دانشگاه‌ها به روی دختران کنند.
این کارزار با انتشار بیانیه‌ای که یک کاپی ان را در اختیار خبرگزاری بخدی قرار داده گفته است: “اقدامی که ما خواستار ان می‌باشیم بیشتر از یک اعلامیه همبستگی، پیام در شبکه‌های اجتماعی و یا هم جلسات تشریفاتی برای محکومیت است، هر چند این گونه اقدامات با نیت خوب صورت می‌گیرد اما گذر زمان نشان دده که گروه طالبان را در راستای تامین حقوق زنان و دختران پاسخ‌گو نمی‌سازد.”
این کارزار به طور صریح خواستار مداخله جدی کشورهای اسلامی، سازمان همکاری‌های اسلامی و بازیگران منطقوی بابت افزایش فشار بر گروه طالبان جهت پایان دادن به سیاست منع آموزش دختران، حق کار زنان و حصول اطمینان از بازگشت امن دختران و زنان به مکاتب و محیط کار شده است.
طالبان بیش از ۵۵۰ روز است که دختران صنف شش به بالا را از رفن به مکتب منع کرده و تحصیل دختران در مقطع دانشگاه را تعلیق کرده‌اند.
این گروه ضمن ممنوعیت کار زنان در موسسات داخلی و بین‌المللی در افغانستان، محدودیت‌های سختی در سفر، رفتن به پارک و استفاده از حمام‌های عمومی را بر زنان وضع کرده‌است.
با تمام اعتزاضات در داخل کشور و فشارهای بین‌المللی اما طالبان هنوز از موضع‌شان عقب نشینی نکرده‌اند.
سازمان ملل دوباره هیات با صلاحیت به کابل فرستاد اما آنها نتوانستند طالبان را در بازگشت دختران به مکاتب، دانشگاه‌ها و کار متقاعد بسازد.
کارزار دسترسی دختران به آموزش در افغانستان گفته است: “بسته ماندن درب مکاتب و دانشگاه‌ها بر روی دختران و زنان نهایت شرم‌آور، تاسف‌بار و در قرن ۲۱ مایه ننگ تاریخی است.
این کارزار می‌گوید که حکم منع آموزش دختران از سوی طالبان، در مغایرت سریع با آموزه‌های اسلامی، فرهنگ، قوانین و تعهدات مردم افغانستان بوده و بیشتر این احکام طالبان به گروگان‌گیری سیاسی می ماند.
این کارزار را ۱۵۸ فعال مدنی، حقوق بشری و مدافعان حقوق زنان امضا کرده است.
در بیانیه این کارزار امده است که تداوم ممنوعیت آموزش دختران توسط طالبان، امید جوانان را ازبین برده و با گذشت هر روز تاثیر منفی بالای آینده نسل جوان می‌گذارد.