محبوبه راوی یک زن افغان همراه با پسرش نوید سینا ساکن در سیدنی، توانسته‌اند با کمک دولت استرالیا صد کودک یتیم و بی‌سرپرست را از افغانستان به این کشور انتقال دهند.
این شمار از کودکان پس از اگست ۲۰۲۱ زمانی‌که طالبان یک‌بار دیگر کنترول افغانستان را بدست گرفتند، به استرالیا متقل شده‌اند.
به گزارش تلویزیون “اس.بی.اس. نیوز” استرالیا تخلیه این کودکان حدود ۱۸ ماه طول کشید و بلاخره آخرین گروه این کودکان در اواخر سال ۲۰۲۲ وارد استرالیا شده‌اند.
نوید سینا به “اس.بی.اس” گفته است که پس از این‌که چراغ سبز از سوی دولت حاکم در استرالیا در قبال تخلیه کودکان یتیم دریافت کرد به افغانستان رفت و مسوولیت تخلیه کودکانی را به عهده گرفت، که پس از حاکمیت طالبان موضوع خوراک، سرپناه، سرپرستی و نحوه مدیریت خوابگاه این کودکان در بی‌سرنوشتی قرار گرفته بود.
او گفته است که با کمک احزاب ائتلاف کارگر در استرالیا توانسته است، که این شمار از کودکان را از افغانستان‌ی تحت حاکمیت طالبان نجات دهد.
پیشتر یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان‌ملل با انتشار توییتی نوشت که ۸۰۰ هزار زن و دختر در افغانستان دچار سوءتغذیه اند. این صدوق شمار زنان و دختران دچار سوءتغذیه را زنگ خطری برای افغانستان خوانده است.
در ماه جدی (حدود سه ماه پیش) سازمان بین‌المللی حفاظت از کودکان (Save the Children) نیز از برگشت کودکان افغانستان به کارهای شاقه و اجباری پس از ممنوعیت کار زنان در موسسات داخلی و بین‌المللی هشدار داد.
ارزیابی این سازمان نشان می‌دهد که در سال ۲۰۲۲ حداقل ۲۹ درصد از زنان سرپرست خانوار یک کودک خانواده را در کار فرستاده در حالیکه این رقم در سال ۲۰۲۱ حدود ۱۹ درصد بوده است.
این سازمان به روز ۷ جنوری ۲۰۲۳ گزارشی را منتشر کرد و گفت شماری کودکانی که قبلا از سوی این سازمان به کورس‌های آموزش‌حرفه جذب شده بودند به شمول دیگر کودکان که قبلا مادران‌‌شان کار می‌کردند، مکمن است دوباره به انجام کارهای اجباری و شاقه وادار شوند.
محبوبه راوی کیست
محبوبه راوی، قبلا نیز در دسامبر ۲۰۲۱ گروه کوچکی یازده نفری از یتیمان را از یتیم خانه‌های خود در افغانستان به استرالیا انتقال داده بود.
خانم راوی از زمان حکومت کمونیستی به پاکستان فرار کرد و از آنجا به استرالیا پناهنده شد.
در سال ۱۹۹۲ یک پسرش در دریا غرق شد و پس از آن تصمیم گرفت که بقیه عمر خود را وقف خدمات‌رسانی برای کودکان یتیم کند. او سه دهه عمر خود را وقف یتیمان و بیوه‌زنان زادگاه جنگ زده‌اش (افغانستان) کرده است.
او گفته است: “پس از مرگ پسرم، قسم خوردم که خودم را وقف نجات کودکان افغانستان از گرسنگی، فقر و بدبختی می‌کنم. مرگ بچه‌ام باعث این شد که هزاران هزار بچه افغانستان مرا مادر بگویند”
بر اساس معلوماتی که در وبسایت سازمان خیریه ‘نوید محبوبه’ (Mahboba’s Promise) آمده، خانم راوی بعد از غرق شدن فرزندش به کارهای خیریه رو آورد و برای چندین سال در زمینه آموزش زبان انگلیسی و شنا به پناهندگان افغان ساکن آسترالیا کار کرد.
در سال ۲۰۰۱ سازمان خیریه «نوید محبوبه» را بنیان‌گذاری کرد و از آن زمان تا کنون بی‌وقفه در راستای بهبود وضعیت زندگی یتیمان و خانواده‌های بی‌سرپرست در افغانستان کار کرده. این سازمان در افغانستان به نام «مؤسسه مادر محبوبه» معروف است.
نتیجه تلاش‌های سازمان “مادر محبوبه” تأسیس پنج پرورشگاه زیر نام «خانه امید»، ساخت چندین مسجد، مکاتب دخترانه و پسرانه، ایجاد مراکز خدمات اولیه صحی در روستاها و راه‌اندازی برنامه‌های آموزشی فنی و حرفه‌ای در افغانستان بود.
خانم راوی می‌گوید بعد از روی کار آمدن طالبان در افغانستان، دو پرورشگاهش در ولایت‌های تخار و پنجشیر تعطیل شده‌اند، اما بزرگ‌ترین آن‌ها در منطقه خیرخانه کابل هنوز فعال است.
به گفته او، سازمان مادر محبوبه همچنین ماهانه به ۵۰۰ خانواده بی‌سرپرست کوپن غذایی توزیع می‌کند.
محبوبه می‌گوید، تمرکز اصلی‌اش همواره بر آموزش کودکان تحت سرپرستی‌اش بوده است و تا اکنون صدها تن از آن‌ها از مقاطع مختلف تحصیلی فارغ شده‌اند.
معجزه
محبوبه راوی و پسرش نوید سینا، پس از حاکمیت طالبان به فکر تخلیه کوکان‌ی یتیمی شدند که در حاکمیت طالبان در بی‌سرنوشتی مطلق قرار گرفته بودند.
بلاخره نوید سینا تصمیم می‌گیرد که به افغانستان برود و عملا پروسه تخلیه کودکان را صدها کیلومتر دورتر از سیدنی مدیریت کند.
او به تلویزیون “اس.بی.اس” گفته است که کودکانی که قرار بود تخلیه شوند پاسپورت نداشتند و انتقال انها از مرز زمینی بدون پاسپورت به پاکستان هم ناممکن بود، زیرا طالبان و مرزبانان پاکستانی رفت و آمد را در مرزها به شدت کنترول می‌کردند.
آقای سینا گفته است در صورت کوچک‌ترین اشتباه منجر به زندانی شدن او به اتهام قاچاق کودک می‌شد، به گفته او این احتمال و خطر از ابتدا تا انتهای پروسه تخلیه وجود داشت.
قبل این‌که او وارد افغانستان شود، بارها به جلسات استماع سنای استرالیا حاضر شده و با مقامات این کشور مذاکره و گفت‌وگو کرده بود.
به گفته او، طالبان یتیم‌ها را در یتیم‌خانه‌ها براساس جنسیت‌شان جدا کرده بودند.
سارا دیل، وکیل در سرویس مشاوره و رسیدگی به پرونده پناهندگان مستقر در سیدنی گفته است که شانس تخلیه کودکان یک درصد در یک میلیون بود.
زمانی‌که کودکان به پاکستان رسیدند، دولت استرالیا ویزای اضطراری سه ماهه برای این کودکان صادر کرد و زمینه ورود انها را به استرالیا فراهم کرد.
سینا گفته است که تخلیه این کودکان یک معجزه بود، معجزه‌ای که در روزهای نخست پروسه هیچ امیدی برای موفقیت آن وجود نداشت.