این روزها فراری‌های جمهوری فساد، یکی پشت دیگر به فعالیت‌های رسانه‌ای آغاز کرده و با راه اندازی ملاقات‌ها، کنفرانس‌های مطبوعاتی فردی و دسته‌جمعی از راه آنلاین یا حضوری، می‌خواهند بار دیگر مردم را در دامی دیگر گیر بیندازند.
این مهره‌های سوخته و بدنام بی‌آنکه به گناهان‌شان اعتراف کرده و ازعدالت و محکمه ترس داشته باشند، به آرزوی تعامل با طالبان، هنوزهم در اندیشه‌ی قدرت و تصاحب دارایی‌ها و جایدادهای شان استند.
هر چند اینان ظاهراً جدا‌جدا و چندین گروه به نظرمی آیند؛ اما همه آنها هدفِ واحد و مشترک دارند.
اگرحرکت ملی عدالت و صلحِ، حنیف‌اتمر و معصوم‌استانکزی است یا فعالیت‌های ممتد بی شرمانه‌ی حمدالله محب، اشرف غنی و سرور دانش.
اگر دست و پا زدن‌های مزدورانه‌‌ی عطا‌محمد نور، دوستم، محقق، خلیلی و ربانی است یا سفرها، اعلامیه‌ها و کوشش‌های رسانه‌ای حامدکرزی، یا تأسیس حزب ملی آزادی افغانستانِ رحمت‌الله نبیل ووووو؛ همه یک هدف را دنبال می نمایند، و آن معامله با طالبان و حفظ هژمونی قومی کهنه با پوشش نوِ جاهلیت طالبانی.
خیلی مضحک است که همه‌ی این‌ها با نقاب دیموکرات و آزاداندیش ظاهر می‌شوند. بسیاری شان حتا لباس و استایل غربی دارند . تقریباً دختران همه‌ی‌شان در مدرسه‌ها و دانشگاه‌های خارج درس می‌خوانند . همه موسیقی و هنر را دوست دارند، همه با زنان و دختران‌شان به پارک‌ها و سینماها می روند، همه ظاهراً دیموکرات و آزاداندیش اند؛ اما می خواهند با طالب کنار بیایند. می‌خواهند با طالبان حکومت قابل قبول و به نظر آقای اتمر حکومت مشروع بسازند . طالبان یا همان گروهی که درکارنامه شان، فقط انتحار و کشتار بی‌گناهان، دشمنی با زن، با هنر و با مدنیت، دشمنی با شیعیان و هزاره ها، نسل‌کشی و کوچ دادن اجباری سایر اقوام درج است و بس.
هر چند طالبان تاهنوز هیچ‌کدام از این فراری‌های متملق را به اندازه‌ی مگسی هم اهمیت نداده و هرگز نمی خواهند آنان را در حکومت شریک بسازند؛ اما می خواهند بسیار ماهرانه از نیات قوم پرستانه‌ی آنها به نحوی سود ببرند. که طبعاً همه به دستور آی.اس.آی و مشوره و مداخله‌ی پشت پرده‌ی امریکا و انگلیس است.
به باور ناظرانِ اوضاع افغانستان، هدف ازتلاش‌های این فراری‌های بی‌ریشه، فقط سپید کردن روی طالبان، مشروعیت بخشیدن به تروریزم دینی و ادامه و حفظ هژمونی قومی، ولو به خشن‌ترین شکل آن، می باشد. آنان بصراحت، بی‌ترس و بی‌شرمانه اذعان داشته‌اند که طالبان امنیت سراسری را تأمین کرده و برای افغانستان خوب است که حکومت‌شان باید همه شمول، فراگیر و مشروع شود.
این افراد و گروه‌های تعامل طلب با طالبان، هیچ کدام توضیح نمی‌دهند که چگونه می توان در زیر چتر یک حکومت افراطی دینی ــ تروریستی، حکومت همه شمول و فراگیر ایجاد نمود؟
چگونه می شود با طالب محوری، دین محوری، مرد محوری و قوم محوری به حکومت فراگیر دست یافت ؟
جالب است که حکومت فراگیر، این شعار فریبنده و کذایی نه تنها از سوی فراری‌های جمهوری فساد بلکه حتا از سوی امریکا، انگلیس، اتحادیه‌ی اروپا و برخی سازمان‌های بین‌‌المللی هم زمزمه می شود که هیچ هدفی به جز فریب اذهان عامه، مشروعیت بخشیدن به تروریزم و تعامل با طالبان نمی تواند در قبال داشته باشد.
به هرحال ، طوری که تاریخ نشان می‌دهد، افغانستان سرزمین آزمایش‌های دون صفت‌ترین جواسیس است. کسی نمی‌داند که امریکا و انگلیس تروریست پرور، باز فردا چه کسانی را بروی صحنه خواهند آورد- شاید باز یکی ازهمین فراری‌های جمهوری فساد را …. شاید.
نوشته‌ی : اسماعیل فروغی