به خدا قسم است که از دیدن صفحات مجازی جگرم پاره پاره می شود، کجا رفت عفت کلام؟ کجا شد مادرانی‌که فرزندانشان را با خمچهٔ تر ادب می‌کرد؟ کجا شد معلمین با خرد که می‌گفت: تربیه، مهم‌تر از تعلیم است؟
در این روزها چهره‌های فاسد از طریق صفحات مجازی به اسهال دهانی مبتلا شده‌اند و اقوام افغانستان را فحش و ناسزا می‌گویند، کاش مادران شان نازا می‌بود که هم‌چو فرزندان بی‌ادب را به جامعه تحویل نمی‌دادند.
آنهای‌که به چنین مرض گرفتار اند به شمارش انگشتان به حساب نمی‌آیند مگر اکثریت بی‌تفاوت سخنان رکیک شان‌را به یکدیگر همرسانی می‌کنند که این قماش افراد نیز در زمرهٔ همان کثافت‌ها به شمار می‌آیند مگر پرودگار به پاکی قلم قسم نخورده است ؟ پس این‌ها پیروی کدام مکتب اند؟
بی ادبی چنان بیداد می‌کند تو گویی همهٔ مردم افغانستان بی‌ادب شده‌اند؟ نه خیر فقط مشت از اوباشان است که از آدرس کشورهای اجنبی پول می‌گرند و تیغ نفاق و شقاق را به سینهٔ مردم افغانستان فرو می‌برند و بحران اعتماد را چنان چاق و چاق‌تر می‌سازند که این مصیبت اندام‌های مردم افغانستان را از هم جدا می‌کند و پیامد‌هایش چنان ناگوار است که تاریخ بشریت چنین فاجعهٔ دنباله‌دار را ندیده است.
بشرمید و از خدا بترسید و دریچهٔ بی‌ادبی را ببندید که این‌کار پایانی خوبی ندارد.
یادداشتی از عتیق‌الله بنا